Gisteren had het Kamerdebat over het coronabeleid een weinig verheffend einde. Dat vraagt om enige uitleg.

Na vrijwel ieder coronadebat zijn er stemmingen. Daarover stemmen we per fractie en daar zijn twee leden van iedere fractie bij aanwezig. Als de stemmen staken, wordt er later hoofdelijk gestemd.
In verband met de gezondheidsvoorschriften rond de coronacrisis heeft de Tweede Kamer dit voorjaar daar werkafspraken over gemaakt en tot nu toe hielden alle fracties zich hieraan.

Afgelopen weekend konden we via sociale media kennis maken met Linda, nét 50, die uitgezaaide kanker heeft. En met David, 20 jaar, die werd geboren met een hersenbeschadiging, dyspraktisch en licht verstandelijk beperkt is. Of met Jan en Hermien, 91 en 92 jaar, die in een verpleeghuis wonen maar nog genieten van de kinderen en kleinkinderen, en van elkaar.

Vandaag verscheen er een brief van vele predikanten, priesters en voorgangers, gericht aan de volksvertegenwoordigers van het CDA en de ChristenUnie. Ze schrijven dat ze zich zorgen te maken over de kinderen die leven in de erbarmelijke omstandigheden op de Griekse eilanden. Ze hebben daarom een aantal vragen voor de Kamerleden. Middels deze blog wil ik vanuit de ChristenUnie een antwoord geven op de brief.  

Het Verenigd Koninkrijk neemt meer maatregelen in de strijd tegen overgewicht. Mensen met overgewicht die zijn besmet met corona hebben een grotere kans op ziekenhuisopname. Zij hebben sneller beademing nodig of komen op de ic terecht. De Nederlandse overheid moet daarom het Britse voorbeeld volgen: we moeten snel meer maatregelen nemen in de strijd tegen overgewicht.

„Ja we hebben een kinderwens, maar eerst nog ...” En vul het dan maar in. Het kunnen persoonlijke wensen zijn en dat is ieders vrijheid. Het wordt echter een maatschappelijk probleem als veel stellen de zin afmaken met „... eerst nog een betaalbare woning vinden”, „... eerst nog een baan met meer zekerheid”, „... eerst nog de studieschuld aflossen.”

Europa kan alleen samen verder komen als alle landen bereid zijn hun economie te hervormen. Dat is in het belang van de EU en van Nederland. Daarom is het een goede stap dat de leningen en subsidies die zijn afgesproken op de Europese Top gepaard gaan met stevige afspraken op het gebied van economische hervorming.

In de afgelopen maanden heeft het kabinet vele miljarden vrij gemaakt om bedrijven noodsteun te bieden in deze barre coronatijden. Met deze steun geven we werkgevers, werknemers en zzp’ers een beetje lucht. Wij zijn blij dat Nederland in de afgelopen jaren dusdanige buffers heeft aangelegd, dat we ons deze miljardeninjectie kunnen veroorloven. De Jozef-economie, zo blijkt maar weer, is geen speeltje van zuinige economen van calvinistische snit, maar een effectieve strategie om ons te wapenen tegen slechte tijden. Het aanleggen van solide buffers is geen financieel leerstuk van economische watjes, maar getuigt van realiteitszin en het leren van eerdere crises.