Bij de wisseling van de wacht waarin de ene bewindsliedenploeg gaat en de andere half januari komt, gaan Arie Slob en Paul Blokhuis afscheid nemen van de landelijke politiek. En dat doen ze na meer dan vier jaar waarin ze in de Haagse vuurlinie hebben gestaan. Vier volle jaren waarin ze zich met hart en ziel hebben ingezet voor hun beleidsterreinen en daarmee voor hun naaste en daarmee voor God.

Ruim vier jaar mocht ik namens de ChristenUnie minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media zijn. De uitdagingen waren groot.

Begin 2022 komt aan een bijzondere periode in mijn leven een einde. Met veel dankbaarheid kijk ik terug op de afgelopen vier jaren als bewindspersoon.

Dit debat voeren we op een moment dat er nog heel veel onzeker is. Maar afwachten is geen optie. Er is nog veel onbekend over de omikronvariant. De besmettelijkheid is veel hoger, zoveel is zeker. Over de ziektelast en de bescherming van vaccins moet nog veel duidelijk worden. Dat heeft het kabinet ook in de persconferentie duidelijk gemaakt.

Mag ik een bekentenis doen?

Jarenlang had ik niet veel met het Kerstfeest. Het was me een beetje te kitscherig geworden. Te mooi, te glimmend, meer gericht op shoppen, lampjes en versieringen dan op de betekenis van de geboorte van Christus. Het feest kwam en ging, alles stond in het teken van dat feest, maar het raakte me nauwelijks.

In de raadsvergadering van 16 december 2021 heeft de ChristenUnie een motie ingediend om het plaatsen van herdenkingsborden voor de omgekomen vliegers mogelijk te maken. Het voorstel is in dezelfde vergadering unaniem door de gehele raad aangenomen.

Ik kan me geen jaar herinneren met zoveel onrust. Corona lijkt ons uit elkaar te duwen. De polarisatie verdeelt ons, is naar binnen gekropen op ons werk, in onze families, onze kerken. Onzekerheid over de toekomst, onze vrijheden, onze gezondheid: ze raken onze onderlinge verhoudingen tot aan de keukentafel toe.

Een nieuwe bestuurscultuur gaat óók over de omgang en politieke verhoudingen in ‘Den Haag’, maar nog méér over hoe de overheid met mensen in het hele land omgaat. Denk bijvoorbeeld aan hoe de overheid handelde rond de toeslagenaffaire en aardbevingsschade. Burgers moeten kunnen rekenen op een dienstbare overheid met een menselijk gezicht en die niet discrimineert, op laagdrempelige toegang tot het recht en op wetten die rechtvaardig uitpakken.